شاعر: علی اکبر نازک کار

 

به بندگی نرسد بنده‌ای به پای علی
قلم چه عاجز و لال است در ثنای علی

محب آل علیم خوشم که اثباتِ
حلال زادگی من بود به پای علی

علی امام من است و تمام عمرم را
شوم غلام کسی که بود گدای علی

لبم که خورد به انگور زرد کنج ضریح
شدم ز باده پرستان مبتلای علی

قسم به شأن یدالله فوق ایدیهم
قبول حق نشود سجده بی ولای علی

پیمبران که نه از جبرییل خواهش کن
بپرسد از خود ایزد از ابتدای علی

نبی پس از شب معراج با تبسم گفت:
نشسته بین هجاهای رب صدای علی

بدون حاشیه، اصلا علی چه شخصیتی است؟
که متن اصلی دنیاست جمله‌های علی

نشانه ایست فقط سنگ کعبه فکر کنم
بهانه بوده بنایش فقط برای علی

از این‌که قبله شده زادگاه شاه نجف
زمان سجده بود در سرم هوای علی

زمانه بر سر جنگ ولایت مولاست
گرفته فاطمه در دست خود لوای علی

علی و فاطمه یک روح در دوتا بدن‌اند
نوشته‌ام صد و ده فاطمه به جای علی

قسم به ضامن آهی که سر زد از آهو
فقط رضای خدا هست در رضای علی